تو همون حس غریبی که همیشه با منی
تو بهونه ی هر عاشق واسه زنده بودنی
تو امید انتظاری تو دلهای نا امید
مثل دیدن ستاره تو شبای ناپدید
چه غریبونه گذشتند جمعه های سوت و کور
هنوز اما نرسیدی ای تجلی ظهور
با توام با تو که که گفتی تکیه گاه عاشقایی
می دونم یه دنیا نوری ساده ای بی انتهایی
مثل لالایی بارون تو کویر بی صدایی
تو خود عشقی می دونم ناجی فاصله هایی
توهمون حس غریبی که همیشه بامنی
تو بهونه هر عاشق واسه زنده بودنی
عمریه دلم گرفته گله دارم از جدایی
غایب همیشه حاضر تو کجایی؟تو کجایی؟